Najsłynniejsze filmy z udziałem Elizabeth Taylor

Poniżej kilka najpopularniejszych filmów z udziałem aktorki - jej fani nie mogą przegapić tych obrazów.

„Wielka nagroda" („National Velvet", 1944)

Jako dziewczynka Taylor zagrała kilka małych ról filmowych, ale trudno jej było w nich nie zauważyć. Jednak w „Wielkiej nagrodzie" wystąpiła u cieszącego się wówczas ogromną sławą Mickey'a Rooney'a, a mimo to skupiła uwagę widzów i krytyków. Taylor zachwyciła publiczność kreując barwną rolę młodej, odważnej dziewczyny, która daje z siebie wszystko, by z powodzeniem wystartować w wielkiej gonitwie o Puchar Anglii.

„Randka z Judy" ("A Date With Judy", 1948)

Jako szesnastolatka Taylor wystąpiła w drugoplanowej roli koleżanki tytułowej postaci. Niemniej jednak roztoczyła taki urok dziewczęcej urody, subtelności i powabu, że na stałe przykuła uwagę zarówno filmowców, jak i widowni. Tytułową bohaterką musicalu jest nastolatka, która zamierza rozpocząć naukę w szkole muzycznej, czym powoduje prawdziwe zamieszanie w swoim życiu oraz codzienności rodziców, brata oraz chłopaka.

„Kłopotliwy wnuczek"("Father's Little Dividend", 1951)

Niespełna dwudziestoletnia Elizabeth zdążyła już wziąć ślub i rozwód, kiedy zagrała w tym sequelu „Ojca panny młodej" („Father of the Bride"). W pierwszym obrazie grający głównego bohatera Stanley T. Banks musiał „stanąć na wysokości zadania" i poczynić przygotowania do ślubu córki. Po tym wyczerpującym okresie w „Kłopotliwym wnuczku" bohater musi zaakceptować fakt, że młoda para zamieszka z nim pod jednym dachem i to, że córka spodziewa się dziecka. Świadomość zostania dziadkiem jest wyzwaniem dla mężczyzny. Taylor świetnie odnalazła się w tej sytuacji - z wdziękiem funkcjonuje w nowym związku i zmaga się z paranojami kochającego ojca.

„Miejsce pod słońcem" ("A Place in the Sun", 1951)

W filmie jest scena, w której Taylor i Montgomery Clift oddają się czułym uściskom na balkonie. Twarze aktorów widziane z profilu znajdują się bardzo blisko siebie w taki sposób, że Elizabeth muska nosem grzbietu nosa Clifta. Dwie najpiękniejsze twarze Hollywood w scenie uważanej za jedną z najromantyczniejszych w artystycznych przedsięwzięciach Taylor. Jest to pierwsza wielka dojrzała rola aktorki. „Miejsce pod słońcem" to melodramat, który opowiada o młodym ubogim chłopaku postanawiającym wybyć z rodzinnego, surowego domu i zacząć pracę w fabryce bogatego wuja. Młodzieniec zazdrośnie obserwuje pełne luksusu życie swoich krewnych i jest zdecydowany na wszystko, by stać się członkiem zamożnej elity.

„Olbrzym" („Giant", 1956)

Od tego obrazu Taylor przestała być jedynie ładną, porcelanową twarzą, a stała się prawdziwie wszechstronną aktorką z sukcesem goszczącą na wielkim ekranie. Na planie filmu spotkała się z Rockiem Hudsonem i Jamesem Deanem, taka obsada uczyniła z „Olbrzyma" dzieło, które zasługuje na miano klasycznego.

„Kotka na gorącym blaszanym dachu" („Cat on a Hot Tin Roof", 1958)

Uważa się, że Taylor zagrała tu jedną z najbardziej zmysłowych ról. Została za nią nominowana do Oscara. Profesjonalizm godny podziwu tym bardziej, że aktorka w czasie zdjęć do filmu została wdową. Fabuła filmu obejmuje przyjęcie urodzinowe starszego, zamożnego właściciela ziemskiego, który choruje na raka. W odwiedziny do mężczyzny przyjeżdża jego dwóch synów z rodzinami, żoną jednego z nich jest Maggie grana przez Taylor. Cała niemal rodzina czeka na śmierć patriarchy mając nadzieję na wysoki spadek, tylko Maggie nie zależy na pieniądzach starca.

„Kleopatra" („Cleopatra", 1963)

Jeden z najsłynniejszych obrazów z Elizabeth Taylor. Atrakcyjna wersja wydarzeń dotyczących królowej Kleopatry VII i jej dążenia do wzmocnienia potęgi Egiptu poprzez pozbawienie dominacji Cesarstwa Rzymskiego. Miłość komplikuje przedsięwzięcia polityczne prowadząc ostatecznie do śmierci Kleopatry i włączeniu jej państwa do Imperium Rzymskiego. Marka Antoniusza zagrał mąż Taylor,Richard Burton, Juliusza Cezara - Rex Harrison.

„Kto się boi Virginii Woolf?" („Who's Afraid of Virginia Woolf?", 1966)To odważna adaptacja sztuki Edwarda Albee'a na temat małżeństwa. Bohaterami filmu są dojrzała para małżeńska - profesor historii (Richard Burton) i jego żona (grana przez Elizabeth Taylor) - oraz ich młodsi znajomi - wykładowca biologii i jego żona. Podczas mocno zakrapianego alkoholem wieczoru gospodarze wciągają swoich gości w okrutne i podstępne gry. Popisowa gra aktorów przeszła do historii, Taylor za tę jedną ze swoich najlepszych kreacji otrzymała Oscara.

„W zwierciadle złotego oka" („Reflections in a Golden Eye", 1967)

Rzeczywistość bazy wojskowej, w której życie toczy się wyznaczonym, stałym torem. Elizabeth Taylor gra Leonorę, żonę sfrustrowanego, wiecznie rozgniewanego oficera (w tej roli Marlon Brando) o skłonnościach homoseksualnych. Leonora szuka wsparcia, miłości i zrozumienia u innych mężczyzn, nawiązuje romans ze zwierzchnikiem męża. Taylor stworzyła odważną, nietuzinkową, zaskakującą i niepokojącą kreację.

„Jego rozwód, jej rozwód" („Divorce His/Divorce Hers", 1973)
Gdy zbliżał się koniec pierwszego z dwóch małżeństw Taylor i Burtona, para przeprowadziła śmiały eksperyment: film TV złożony z dwóch części, w pierwszej przedstawiono relację męża, w drugiej historię widzianą z perspektywy żony. Małżeństwo przeżywało prywatne wzloty i upadki za wiedzą opinii publicznej, więc prawie niemożliwym było, by oddzielić osobiste problemy od tych przeżywanych przez fikcyjne postaci...