Zmarła Julia Hartwig

Julia Hartwig urodziła się 14 sierpnia 1921 w Lublinie. Uczyła się w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie, w chwili wybuchu II wojny światowej była niedługo po maturze. W 1936 w gazetce szkolnej „W słońce” opublikowała swój pierwszy wiersz. Podczas II wojny światowej była łączniczką Armii Krajowej, uczestniczką podziemnego życia kulturalnego. Studiowała polonistykę i romanistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim (1942–1944) i Uniwersytecie Warszawskim (1946) oraz Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1947–1950 przebywała we Francji, gdzie była stypendystką rządu francuskiego i urzędniczką w dziale kulturalnym Ambasady Polskiej w Paryżu. Później mieszkała w Warszawie. W latach 1952–1969 była autorką słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu. Swoje wiersze i artykuły ogłaszała w pismach: „Odrodzenie”, „Nowa Kultura”, „Świat”, „Nowe Książki”, „Poezja”, „Tygodnik Powszechny”, „Twórczość”, „Kresy”, „NaGłos”, „Zeszyty Literackie”, „Odra”, „Więź”, „Kwartalnik Artystyczny”. Tłumaczyła na język polski twórczość takich pisarzy jak: Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg, Max Jacob, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Marianne Moore, William Carlos Williams.

O śmierci Julii Hartwig poinformowała Paula Sawicka, wieloletnia szefowa stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita. Zacytowała list od Danieli, córki poetki mieszkającej w Pensylwanii: „Mama odeszła wczoraj. We śnie i z uśmiechem na twarzy. Odeszła spokojnie i godnie, tak jak żyła. Jesteśmy w szoku, zapłakani i zdruzgotani. Jednocześnie cieszymy się, że cały, jak się okazuje, ostatni rok Mamy życia, byliśmy blisko, razem. To wielka rzecz po tylu latach krótkich wizyt w kraju albo Mamy krótkich wizyt u nas. Planujemy obchody żałobne tu w Pensylwanii, a następnie, kiedy odzyskamy siły, w Warszawie”.

Julia Hartwig 14 sierpnia skończyłaby 96 lat.