Krzysztof Kamil Baczyński „Żołnierz poeta, czasu kurz...”?

„To śmierć – to nie włosy blasku”

Koniec edukacji Baczyńskiego zbiega się niemal w wybuchem wojny. Poetę czekało dodatkowo jeszcze jedno bardzo smutne wydarzenie - umiera jego ojciec. Śmierć Stanisława Baczyńskiego, choć w gruncie rzeczy przewidywana w związku z jego chorobą, spada na żonę i syna niespodziewanie. Matka poety jest w bardzo złym stanie psychicznym, a rozpacz z powodu straty ukochanego męża powoduje pogorszenie stanu jej zdrowia. Krzysztof, który jeszcze przed paroma tygodniami otaczany w domu ogromną troską, staje się z dnia na dzień dorosły.

Swój żal po stracie ojca i reakcję na wydarzenia po wkroczeniu okupanta do Warszawy przelewa Baczyński na papier. Poezja staje się ujściem dla jego myśli i uczuć. Pierwsze cztery tygodnie września stanowią bowiem dla poety ogromny wstrząs. Dla młodego człowieka wychowywanego w gorącym patriotyzmie, nie przegrana militarna była powodem takiego stanu psychiki. Krzysztofowi legł bowiem w gruzach cały budowany skrzętnie świat, a uczucie klęski zawładnęło jego myśleniem.

Pierwsze miesiące wojny to czas, kiedy Baczyński bardzo dużo czyta i zawiązuje przyjaźnie, które pomagają mu w lepszym zgłębieniu poezji. Ma już za sobą szereg młodzieńczych utworów, które spisywane w zeszycie otrzymały adnotację: "Wiersze z tego zeszytu nie mają być nigdy drukowane". Jednak latem i jesienią ukazują się jego tomiki poetyckie pod patronatem Wydawnictwa Sublokatorów Przyszłości.

„Oto jest chwila bez imienia”

Wojna wywiera znaczne piętno na poezji Baczyńskiego okresu 1940-1941. Wiersze z tego okresu są jednak szalenie różnorodne i są znakiem ogromnej wrażliwości i kunsztu słowa poety. Choć niektóre wiersze z tego okresu są dalekie od opisywania rzeczywistości to każdy na swój sposób maluje krajobraz mrocznych myśli tamtego czasu.

Jest to bardzo ważny etap w życiu poety, który zawiera znajomości z poetami i pisarzami starszego pokolenia, co przynosi mu ogromną satysfakcję. Poeci tacy jak Iwaszkiewicz, czy Zagórski doceniają jego niecodzienny talent literacki. Baczyński otrzymywał wówczas nawet dzięki ich staraniu zapomogę od władz podziemia, ponieważ oboje z matką bardzo nieporadni życiowo nie umieli zadbać o własne, szczególnie materialne sprawy.

Wraz z publikacją wierszy Baczyńskiego, on sam zaczął otrzymywać skromne honoraria. Były one co prawda, rzeczą dla poety przyziemną, ale potwierdzały jego pozycję w świecie literackim Warszawy. Dla młodego człowieka było to ogromne wyróżnienie, bo wraz z publikacją swoich utworów potwierdzał on również swoją odwagę, swój sprzeciw wobec otaczającej okupacyjnej rzeczywistości.