Janusz Tazbir nie żyje

Janusz Tazbir urodził się 5 sierpnia 1927 w Kałuszynie. W 1950 roku ukończył studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Cztery lata później obronił pracę doktorską pod kierunkiem Władysława Tomkiewicza. Habilitację uzyskał w roku 1960 w Instytucie Historii PAN. W 1973 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1953–1997 pracował w Polskiej Akademii Nauk, był zastępcą dyrektora Instytutu Historii w latach 1968–1983 i dyrektorem od 1983 do 1990 roku. W latach 1999–2003 pełnił funkcję wiceprezesa PAN. Przez wiele lat był przewodniczącym Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Należał do wybitnych znawców reformacji i kontrreformacji w Rzeczpospolitej. Od 1965 był redaktorem naczelnym rocznika "Odrodzenie i w Polsce". Zajmował się też dziejami i literatury od czasów I Rzeczpospolitej aż po współczesne. Do jego najważniejszych i najbardziej znanych prac należą: "Reformacja w Polsce" , "Państwo bez stosów", "Tradycje tolerancji religijnej w Polsce", "Kultura polskiego baroku", "Protokoły mędrców Syjonu. Autentyk czy falsyfikat", "Reformacja, kontrreformacja, tolerancja", "Okrucieństwo w nowożytnej Europie".

Profesor Tazbir był wielokrotnie odznaczany. Otrzymał między innymi Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999) - w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju nauki polskiej, a także Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008).