Meryl Streep - twarda sztuka

Karierę zaczęła od lekcji śpiewu, bo chciała zostać śpiewaczką operową. Jednak szkolne przedstawienia aktorskie sprawiły, że pokochała występy na scenie. Dostała się do prestiżowego Vassar College, a potem na wydział dramaturgiczny uniwersytetu Yale. Na ekranie debiutowała w 1977 roku w filmie „Julia” Freda Zinnemanna

Filmy, w których wystąpiła to m.in. Łowca Jeleni (1978), Wybór Zofii (1982), Pożegnanie z Afryką (1985), Ze śmiercią jej do twarzy (1992, pokój Marvina (1996), Godziny(2002), Diabeł ubiera się u Prady(2005).

Meryl nie ma żadnej „metody” na wykreowanie roli, po prostu ufa swoim instynktom i wie co będzie wyglądać dobrze. Całkowicie wciela się w osobę, którą gra. Często musi w tym czasie zmienić nie tylko wygląd, ale i swój charakter. Ona przez pewien czas po prostu „żyje” swoim bohaterem.

Kiedy już wszyscy myślą, że znają ją doskonale Meryl zawsze zrobi coś zaskakującego. W 1990 roku podczas kręcenia „Pocztówek znad krawędzi” po prostu zwaliła wszystkich z nóg śpiewając piosenki.

Choć zaprzecza wszystkim kanonom piękna, jej jasna cera i błękitne oczy zachwycają, jest uosobieniem elegancji. To cicha osoba, która żyje z dala od świata plotek i romansów, ceni sobie życie rodzinne i stara się w każdym calu przeżyć życie jak najlepiej.