Agnieszka Holland - wszyscy grają rzeczywistością

Agnieszka Holland urodziła się 28 listopada 1948 roku w Warszawie. Reżyserowanie było jej marzeniem już w bardzo młodym wieku, studiowała w słynnej szkole filmowej FAMU w Pradze. Zdecydowała się na naukę w Czechach nie tylko ze względu na prestiż szkoły, głównym czynnikiem była tu ówczesna sytuacja polityczna naszego kraju. Łódzka szkoła była pod szczególnym nadzorem, sądziła więc, że ze względu na swoje pochodzenie i polityczne zaangażowanie rodziców, niezwykle trudno będzie jej się do niej dostać.

Sama również nie pozostała na uboczu podczas ważnych wydarzeń politycznych. Nie od razu była tym zainteresowana, początkowo chciała się zupełnie odciąć od polityki, jako zajęcia- jej zdaniem - dość trywialnego, ale w maju 1968 zaczęła zauważać wydarzenia Praskiej Wiosny i chciała brać w nich udział, wszystko był dla młodej studentki ciekawym zjawiskiem- nowe publikacje, demonstracje, happeningi, później czołgi jeżdżące po ulicach. Jej przygoda z polityką skończyła się sześciotygodniowym pobytem w więzieniu, oskarżono ją o kontakty z kurierami przemycającymi do polski wydawnictwa "Kultury" paryskiej. Ostatecznie została uniewinniona.

W 1971 roku skończyła studia, po powrocie do Polski zaczęła współpracować z Krzysztofem Zanussim (asystowała przy realizacji "Iluminacji") i Andrzejem Wajdą (pracowała na planie "Człowieka z marmuru"). Fabularny debiut Agnieszki Holland to film pt. "Aktorzy prowincjonalni" (1978), za który otrzymała nagrodę FIPRESCI na festiwalu a Cannes. Kolejne filmy, jakie nakręciła w Polsce, to "Gorączka" i " Kobieta samotna". Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce zdecydowała się na emigrację, najpierw do Niemiec, następnie do Francji, a ostatecznie do Stanów Zjednoczonych. Przetłumaczyła na język polski "Nieznośną lekkość bytu" M. Kundery, przymierzała się również do ekranizacji tej powieści, niestety bogatsi Amerykanie ubiegli jej zamiary.