13-12-2006
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
"Jestem największy a nie najmądrzejszy" - wypowiedź Alego po oblaniu testu zdolności przeprowadzonego przez Amerykańską Armię w 1964 roku oraz jego przydomek "The Greatest" to nie puste, nad wyraz użyte słowa. 56 zwycięstw ( w tym 37 przez nokaut ) i tylko 5 porażek w czasie 21-letniej profesjonalnej kariery mówią same za siebie. Największy bokser wszechczasów przywykł do walki także poza ringiem - zagorzale przeciwstawiał się wojennym poglądom dotyczącym Wietnamu a obecnie zmaga się z chorobą Parkinsona.
Urodził się 17 stycznia 1942 roku w spokojnej murzyńskiej dzielnicy Louisville w stanie Kentucky. Jego prawdziwe nazwisko to Cassius Clay, jednak zmienił je na Muhammada Ali'ego po wstąpieniu do radykalnej sekty czarnoskórych wyznawców islamu w 1964 roku. Od 12 roku życia skoncentrowany był na bokserskich treningach z odważnym postanowieniem zostania w przyszłości mistrzem tego sportu.
Po 6 latach jego wysiłek i zaangażowanie zaowocowały podczas Igrzysk Olimpijskich w Rzymie, gdzie zdobył złoty medal. Także w 1960 roku, jako osiemnastolatek, pokonał na ringu Tunney’a Hunsakera w swojej pierwszej profesjonalnej walce. Już w początkowej fazie swojej zawodowej kariery, wyróżnikiem Ali’ego stała się niewiarygodnie szybka praca rąk i nóg oraz styl unikania uderzeń określany mianem „tańca”. Bokser szybko stał się ulubieńcem kamer i publiczności dzięki swojej przebojowości i pewności siebie ( w wymyślonych przez siebie rymowankach przewidywał, w której rundzie pokona rywala ).
W ciągu kolejnych 4 lat Muhammad Ali dołączył do grona najlepszych pięściarzy a jego pozycję umocniła wygrana walka z Sonnym Listonem, po której po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza wagi ciężkiej. Później miało miejsce wspomniane już wcześniej wstapienie Ali’ego do sekty „Naród Islamu”. Bokser zaangażował się także w ruch na rzecz praw czarnoskórych obywateli. Chociaż nie spodobało się to niektórym jego fanom, Ali nie zawiódł ich pokonując ponownie Listona w rewanżowej walce.
Mimo że był członkiem radykalnej sekty muzułmańskiej, miał antywojenne poglądy. Dlatego też odmówił odbycia służby wojskowej i wyjazdu do Wietnamu, co zaowocowało odebraniem bokserowi mistrzowskiego tytułu z 1967 roku i zakazaniem staczania profesjonalnych walk przez 3 lata. Niedługo po powrocie na ring, w 1971 roku, Ali został po raz pierwszy pokonany przez ówczesnego mistrza Joe Fraziera. Najsłynniejszym wydarzeniem w historii boksu pozostanie jednak pojedynek tych dwóch pięściarzy z 1975 roku. Legendarna, czternasto-rundowa „Thrilla in Manila”, przyniosła zwycięstwo Ali’emu potwierdzając ponownie jego wielkość.
Choroba Parkinsona należy do najpoważniejszych schorzeń ośrodkowego układu nerwowego. To również jedna z najczęściej występujących i najdawniej odkrytych chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego - wspomina się o niej już w indyjskim traktacie Aryuweda. czytaj dalej »