Umberto Eco - "Kto czyta książki, żyje podwójnie"

Filozof i pisarz przyszedł na świat 5 stycznia 1932 roku w miasteczku Alessandria w Piemoncie (północne Włochy). Był jednym z trzynaściorga dzieci Giulia i Giovanny Eco. Jego ojciec, weteran trzech wojen, pracował jako księgowy. Namawiał syna do wyboru zawodu prawnika, który zapewniał dobrze popłatną pracę i prestiż. W istocie, Umberto rozpoczął studia na wydziale prawa uniwersytetu w Turynie, ale nad ojcowskie zalecenia przedkładał własne zainteresowania. Niebawem, zamiast prawa, rozpoczął studia filozoficzne oraz z zakresu historii literatury. W roku 1954 uzyskał tytuł doktora filozofii, dysertacja dotyczyła myśli św. Tomasza z Akwinu.

W latach 1954-59 Umberto Eco pracował w państwowej włoskiej stacji telewizyjnej Rai jako wydawca audycji kulturalnych. Nawiązał wtedy wiele wartościowych znajomości z włoskimi artystami – plastykami, muzykami i ludźmi pióra. Okazały się one bardzo pomocne, kiedy podejmował pierwsze przymiarki do kariery powieściopisarza.

Jednocześnie, Eco wykładał na macierzystym uniwersytecie oraz udzielał się jako felietonista. W 1959 roku w cyklu felietonów nawiązał do rozwijającej się kultury popularnej, m.in. analizując ewolucję świata przedstawionego w amerykańskich komiksach. Potem zainteresował się tą tematyką także jako naukowiec. Specjalnością naukową Umberto Eco jest także semiotyka – nauka o znakach i ich pochodzeniu, a także ich roli w komunikacji jako elementów tworzących języki.