Wisława Szymborska nie żyje

01-02-2012

Dziś w Krakowie, po długiej i ciężkiej chorobie zmarła Wisława Szymborska, polska poetka, laureatka Literackiej Nagrody Nobla, dama Orderu Orła Białego. Miała 89 lat.

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 na Prowencie. Debiutowała w 1952 roku, tomikiem "Dlatego żyjemy". Początkowo związana z PZPR do którego należała do 1966 roku, później nawiązała kontakty z paryską "Kulturą" i Jerzym Giedroyciem. W 1975 podpisała protestacyjny list 59, w którym czołowi polscy intelektualiści, protestowali przeciwko zmianom w konstytucji, wprowadzającym zapis o kierowniczej roli PZPR i wiecznym sojuszu z ZSRR.

W 1996 roku została uhonorowana Literacką Nagrodą Nobla "za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości". W ubiegłym roku została odznaczona najwyższym polskim odznaczeniem - Orderem Orła Białego. Ostatni tomik jej wierszy "Tutaj" został wydany w 2009 roku.

Szymborska należy do najczęściej wydawanych i tłumaczonych polskich poetek, jej tomiki przetłumaczono na kilkadziesiąt języków.

Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.

I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś sie tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf sie zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.

Kot w pustym mieszkaniu, Wisława Szymborska

Senior.pl

Tagi: wisława szymborska, poezja, literacka nagroda nobla

Zastrzeżenia odpowiedzialności

Podziel się:

Wersja do druku Dodaj link na swojej stronie Kanał RSS

Zobacz także

Skomentuj artykuł:

Komentarze mogą dodawać wyłącznie osoby zalogowane.
Jesteś niezalogowany: zaloguj się / zarejestruj się

Komentarze

22:00:51, 01-02-2012 Malwina

Nie powielam kochanie , to ja pierwsza powołałam wątek o 23.47..to inni powielają...ale nic to, adminka "zbierze nas do kupy"i będzie jeden....
22:03:04, 01-02-2012 ewikomega

Cytat:
Malwina
Nie powielam kochanie , ..to inni powielają...ale nic to, adminka "zbierze nas do kupy"i będzie jeden....
i bardzo dobrze
22:08:31, 01-02-2012 mimoza

Zaskoczenie, żal... to nie pora na umieranie Pani Wisławo.
Jest mi smutno, tak zwyczajnie po ludzku bardzo smutno.
- Cz
22:21:32, 01-02-2012 oma

Smutek...Żal...
22:35:28, 01-02-2012 Jarosław II

Ktoś tu powiedział na forum, że niezależnie kto kim był co umiał i ile miał w głowie zostaje po nim tylko kupka pierwiastków chemicznych. Guzik prawda, tylko po nim. Po znanych, lubianych zostaje pamięć na wieki.
23:00:29, 01-02-2012 Kaima

Nie odeszła.Pozostanie z nami w swojej poezji.
23:05:36, 01-02-2012 marion

Uwielbiam Ją za to ,że była taka , jaka była-niepowtarzalna Osobowość
Ze mną zostanie na zawsze.
23:11:09, 01-02-2012 Nika

jak pisał Horacy:

Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu.
Od królewskich piramid sięgający wyżej;
Ani go deszcz trawiący, ani Akwilony
Nie pożyją bezsilne, ni lat niezliczony

Szereg, ni czas lecący w wieczności otchłanie.
Nie wszystek umrę, wiele ze mnie tu zostanie...
07:32:20, 02-02-2012 aannaa235

Ona odeszła,,,,pamięć i twórczość pozostaną,,,,,,,,,,
08:54:19, 02-02-2012 rebelio

Nic dwa razy

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć,
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, wpółobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.
... zobacz więcej

Strony : 1 2 3 nastepna »

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników serwisu. Senior.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Komentarze niezgodne z prawem i Regulaminem serwisu będą usuwane.