Zmarła Rita Levi-Montalcini - słynna noblistka

Profesor Levi-Montalcini otrzymała Nagrodę Nobla w 1986 roku. Nie były to jednak jedyne przyznane jej laury, w swoim długim życiu była wielokrotnie wyróżniana, m. in. jako pierwsza kobieta stała się członkiem Papieskiej Akademii Nauk, w 1987 roku odznaczono ją Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej, w 2008 roku otrzymała francuską Legię Honorową V klasy. Od 2001 roku zasiadała w Senacie, nigdy jednak nie zrezygnowała działalności naukowej.

- Przyłączam się do wzruszenia, wdzięczności i żalu rodziny oraz kraju. Była dumą Włoch - powiedział na wieść o śmierci Montalcini prezydent Włoch Giorgio Napolitano. - Osiągnięcie przez nią wysokich stanowisk stało się symbolem awansu społecznego kobiet. Stałość i godność, z jakimi wybrała trudną drogę wygnania w obliczu prześladowań rasowych w czasach faszyzmu, były niezwykłym przykładem umiłowania wolności. Wreszcie powaga i poświęcenie, z jakimi pełniła funkcję dożywotniego senatora, uczyniły ją jeszcze bliższą dla instytucji państwa i Włochów - dodał prezydent Napolitano.

Rita Levi-Montalcini była członkiem najbardziej prestiżowych międzynarodowych akademii naukowych, takich jak L'Accademia Nazionale dei Lincei, Akademia Papieska, Narodowa Akademia Nauk (L'Accademia Nazionale delle Scienze Italiano, nazywana także Accademia dei XL), Narodowa Akademia Nauk Stanów Zjednoczonych (National Academy of Sciences), Towarzystwo Królewskie w Londynie. W 2001 roku została mianowana dożywotnim senatorem przez Prezydenta Republiki Włoskiej Carlo Azeglio Ciampi'ego. Podczas swojej kariery otrzymała wiele innych nagród, między innymi, trzy doktoraty honoris causa: Uniwersytetu w Uppsali (Szwecja), Weizmann Rehovot (Izrael) i NMP (USA).

Rita Levi-Montalcini urodziła się 22 kwietnia 1909 roku w Turynie. Miała żydowskie pochodzenie, była córką Adama Levi'ego, inżyniera i matematyka, oraz Adele Montalcini - malarki. Jej siostra bliźniaczka, Paola (1909-2000), była znaną malarką. Po ukończeniu medycyny na Uniwersytecie w Turynie wstąpiła do szkoły histologicznej Giuseppe Levi'ego i rozpoczął studia nad układem nerwowym, które prowadziła w kolejnych latach swojej kariery zawodowej. W 1938 roku, na podstawie ustaw rasowych, została zmuszony do emigracji do Belgii. Była wrażliwa na kwestie ochrony środowiska i dążyła do wzmocnienia pozycji kobiet.

Pogrzeb noblistki odbył się 2 stycznia w Turynie. Miał charakter prywatny.